Blog Layout
'Oh Poet, we stand aside so you can pass.'
PH856556 • Jan 01, 2021
We celebrate the life of Yannis Ritsos (1909 - 1990), born and raised in Monemvasia, and one of Greece's most popular poets.
Greek translation follows.
Kostis Palamas, one of the most influential literary figures of the early 20th century, had written about him:
'Your sad poem is experienced by ether and echo
clear dawn matins welcome the light of day.
The rhythm of nature smiles in tragic horror
and laughs. Oh poet, we stand aside so you can pass.'
From Yannis Ritsos's obituary, printed in the New York Times, dated the 14th of November
1990.
'Mr Ritsos was famous for the quantity and quality of his work and for his dedication to Communism. The Soviet Union gave him the Lenin Peace Prize in 1977.
Despite his politics, the Conservative Government of Greece announced that he would be buried with full state honours.
The poet was born in Southern Greece in 1909 and joined the Communist party in 1934.
Mr Ritsos wrote 117 books of poetry, and his work was translated into 21 languages. Most of his verse was inspired by his politics, and it often expressed the pessimism and
suffering that plagued much of his life.
Ritsos's first collection of poetry, 'Tractor', appeared that year (1934). Two years later, upon the imposition of a right-wing dictatorship, he was detained, and his famous collection of poems, 'Epitaphios' (Funeral Procession), was burned by the authorities at the foot of the Acropolis. But most copies of the work, a eulogy to working-class suffering and the death of a young worker in a demonstration, had been sold.'
'Mr Ritsos was famous for the quantity and quality of his work and for his dedication to Communism. The Soviet Union gave him the Lenin Peace Prize in 1977.
Despite his politics, the Conservative Government of Greece announced that he would be buried with full state honours.
The poet was born in Southern Greece in 1909 and joined the Communist party in 1934.
Mr Ritsos wrote 117 books of poetry, and his work was translated into 21 languages. Most of his verse was inspired by his politics, and it often expressed the pessimism and
suffering that plagued much of his life.
Ritsos's first collection of poetry, 'Tractor', appeared that year (1934). Two years later, upon the imposition of a right-wing dictatorship, he was detained, and his famous collection of poems, 'Epitaphios' (Funeral Procession), was burned by the authorities at the foot of the Acropolis. But most copies of the work, a eulogy to working-class suffering and the death of a young worker in a demonstration, had been sold.'
Epitaphios or Funeral Procession, written by Yannis Ritsos.
'On May 10, 1936 Yannis Ritsos saw a newspaper photograph of a woman mourning over the body of a dead youth in the street. The youth was her son, a worker in a Salonica tobacco factory who had been killed by police during a march by strikers.
Inspired by the picture, the 27-year-old poet composed a dirge which he imagined the mother singing. The resulting poem, published in the Athenian newspaper Rizospactis on May 12, consisted of 44 verses arranged in three sections.'
- Journal of the Hellenic Diaspora, Rick M. Newton, spring-summer 1986.
‘Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις’
Αρχίζουμε μια σειρά δημοσιεύσεων για να τιμήσουμε τη ζωή του Γιάννη Ρίτσου (1909-1990), που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μονεμβασιά, και αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες ποιητές.
Αυτή τη μέρα, στις 14 Νοεμβρίου, θυμόμαστε την κηδεία του Ρίτσου, που έγινε δημοσία δαπάνη. Μια μεγάλη πένθινη πομπή και η φιλαρμονική συνόδευσαν τον Ρίτσο, τρεις μέρες μετά το θάνατό του, στο τελικό τόπο αναπαύσεώς του στη Μονεμβασιά.
Ο Κωστής Παλαμάς, μια από τις πιο σημαντικές λογοτεχνικές μορφές των αρχών του 20ου αιώνα, είχε γράψει γι’αυτόν:
‘Το ποίημά σου το πικρό, το ζουν ιχώρ κ' αιθέρας
καθάριος όρθρος της αυγής, μηνάει το φως της μέρας
σε μια φρικίαση τραγική χαμογελάει μιας πλάσης
ρυθμός. Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις’
Νοεμβρίου 1990.
‘Ο κ. Ρίτσος ήταν γνωστός για την ποσότητα και την ποιότητα του έργου του και για την αφοσίωσή του
στον Κομμουνισμό. Η Σοβιετική Ένωση του απέδωσε το Βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1977. Παρά τις
πολιτικές του απόψεις, η Συντηρητική κυβέρνηση της Ελλάδας ανακοίνωσε ότι θα κηδευόταν δημοσία
δαπάνη. Ο ποιητής γεννήθηκε στη Νότια Ελλάδα το 1909 και μπήκε στο Κομμουνιστικό κόμμα το 1934.
Ο κ. Ρίτσος έγραψε 117 βιβλία ποίησης, και το έργο του έχει μεταφραστεί σε 21 γλώσσες. Οι
περισσότεροι στίχοι του εμπνέονται από την πολιτική, και συχνά εκφράζει την απαισιοδοξία και τα
δεινά που τον ταλαιπωρησαν σε μεγάλο μέρος της ζωής του.’
Από την νεκρολογία του Γιάννη Ρίτσου, δημοσιευμένη στους Times της Νέας Υόρκης, στις 14
Νοεμβρίου 1990.
‘Η πρώτη συλλογή ποίησης του Ρίτσου, ‘Τρακτέρ’, εκδόθηκε εκείνο το χρόνο (1934). Δύο χρόνια
αργότερα, με την επιβολή δεξιάς δικτατορίας, συνελήφθη, και η γνωστή συλλογή ποιημάτων
του, ‘Επιτάφιος’, κάηκε από τις αρχές κάτω από την Ακρόπολη. Αλλά τα πιο πολλά αντίγραφα
του έργου, που αποτελούσε ένα εγκώμιο στις δυσκολίες της εργατικής τάξης και το θάνατο ενός
νεαρού εργάτη σε μια διαδήλωση, είχαν ήδη πωληθεί.’
‘Επιτάφιος’ του Γιάννη Ρίτσου
‘ Στις 10 Μαϊου 1936, ο Γιάννης Ρίτσος είδε σε μια εφήμερίδα την φωτογραφία μιας γυναίκας που θρηνούσε πάνω από το σώμα ενός νεκρού νέου στο δρόμο. Ο νέος ήταν ο γιός της, εργάτης σε καπνοβιομηχανία της Θεσσαλονίκης, που είχε σκοτωθεί από την αστυνομία κατά τη διάρκεια πορείας απεργών. Εμπνευσμένος από αυτή την εικόνα, ο 27χρονος ποιητής συνέθεσε ένα μοιρολόι, που φανταζόταν τη μητέρα να το τραγουδά. Το ποίημα, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης στις 12 Μαϊου, αποτελούσαν 44 στίχοι χωρισμένοι σε τρεις ενότητες.’
- Journal of Hellenic Diaspora, Rick M. Newton, spring-summer 1986.
‘ Στις 10 Μαϊου 1936, ο Γιάννης Ρίτσος είδε σε μια εφήμερίδα την φωτογραφία μιας γυναίκας που θρηνούσε πάνω από το σώμα ενός νεκρού νέου στο δρόμο. Ο νέος ήταν ο γιός της, εργάτης σε καπνοβιομηχανία της Θεσσαλονίκης, που είχε σκοτωθεί από την αστυνομία κατά τη διάρκεια πορείας απεργών. Εμπνευσμένος από αυτή την εικόνα, ο 27χρονος ποιητής συνέθεσε ένα μοιρολόι, που φανταζόταν τη μητέρα να το τραγουδά. Το ποίημα, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης στις 12 Μαϊου, αποτελούσαν 44 στίχοι χωρισμένοι σε τρεις ενότητες.’
- Journal of Hellenic Diaspora, Rick M. Newton, spring-summer 1986.
The Monemvasia Society Oral History Project Launch Party
Monemvasia has many wonderful local artist s. The Society has decided it's time to showcase some of their work.
To donate, please click here . Following the successful publication of our book Monemvasia. People. Place Presence in 2019, the Monemvasia Society has realised that part of our role, indeed responsibility, is to record the personal stories of the residents of Monemvasia. This is closely linked to our photographic collection and will truly contribute to the record of the social history of Monemvasia over the recent past. The Society has been extraordinarily lucky to have had the voluntary assistance of Effie Anagnopoulou, an archaeologist and archivist. She has created a professional archive together with collecting further photographic material from the local people. However, we will now require funding for in order to undertake the new project over the next few months. It is apparent that the local people of the area welcome the opportunity to share their life stories with us, and record them for posterity. We have therefore decided to create an oral history collection. We have become formal members of The Oral History Society based at Royal Holloway, University of London and taken advice to ensure that the collection is professionally collected and preserved. The plan is to start creating the archive over this summer while there is strong local interest and we have a professional to undertake the project for three months. We need 4,000 euros for equipment, software and the professional management of the recordings. The funding request is going out on GoFundMe, a new and hopefully effective way of raising money in the short term. An application for the long-term funding to ensure the future of the entire archive, of which this oral collection will form part, is in hand but not anticipated until early 2022. Time must not be lost and we want to concentrate on recording the memories of the residents - particularly the older people of the Monemvasia area - over the coming summer. Effie will undertake the organisation of the project with the assistance of members of the Monemvasia Society. I hope you will agree it is exciting and valuable work and feel able to support us. Our donors will receive regular highlights from our work, visual and oral, as a thank you.
The Monemvasia Society
An archive of photographs of the people of Monemvasia, Greece, from the late nineteenth century to the present day.
CONTACT
Monemvasia Society. Castro, Monemvasia, Lakonia. 23070. Greece
CONNECT
IN PARTNERSHIP WITH
